The adventure has begun!

Alweer bijna vier weken geleden stond ik met mijn backpack op Schiphol. Ik was klaar om aan mijn grootste avontuur ooit te beginnen. 5 maanden naar Australië.
Maanden van voorbereiding, dingen uitzoeken, visum regelen en nog zo veel meer en nu was het eindelijk zo ver.
Na een groot tranendal op Schiphol vertrok ik samen met Ilse richting Dubai. (Oh ja tip: Als je zo een lange reis moet afleggen, kies dat een goede vliegmaatschappij;) Voor ons heeft Emirates zijn belofte namelijk meer dan waargemaakt.
Een sterrenhemel in het vliegtuig en fluitende vogeltjes in een Airbus A380 maakte de lange reis van 24 uur dan toch iets dragelijker).
Toen we aankwamen in Brisbane moesten we natuurlijk ook langs de welbekende douane. En ja, alle verhalen die je op TV ziet in programma’s als Border Security zijn helemaal waar. Na een lange rij was het eindelijk mijn beurt om naar het loket te lopen. Ze vrouw achter de balie keek me nors aan en het leek wel uren te duren voordat ze eindelijk iets zei. Maar, na enkele minuten kwam er dan toch iets uit haar mond: „Mevrouw heeft u wel een visum, want ik kan hem niet vinden in mijn systeem?” Uuuh sorry?!
Gelukkig had ik een hardcopy versie thuis uitgeprint en was het na een aantal aanpassingen, overleg met andere mensen en een klein verhoor toch allemaal goed en mocht ik mijn bagage op gaan halen. Die stond gelukkig al fijn op de bagageband op me te wachten. Als je dan denkt dan je eindelijk naar buiten kunt lopen, dan heb je het mis. We moesten weer door een controle: „Mevrouw, u mag even over de groene lijn lopen met uw bagage dan komt de hond even langs u lopen.” Uuh oké! Gelukkig waren het aardige mensen en mochten we nu dan eindelijk Brisbane gaan verkennen!

Ilse en ik verbleven de eerste week in een hostel. Niet veel poespas, maar gelukkig wel schoon. Dat was heel erg fijn! Het eerste weekend in Brisbane was meteen het warmste sinds tijden. We gingen van -1 naar + 35. En dat is een redelijke schok voor je lichaam kan ik je vertellen. Maar door heel veel te drinken en altijd in te smeren met factor 50, kun je als Nederlands meisje prima overleven in Brisbane;)

Ilse en ik vonden in de eerste week dat we in Brisbane verbleven ook ons eigen stekkie. Een groot studentencomplex genaamd Urbanest mogen wij de komende maanden ons ‚thuis’ noemen. Er werkt bovendien ook een uiterst aardige receptionist genaamd Jeff. Onze held de eerste dagen dat we in Urbanest verbleven. Als we iets nodig hebben staat hij altijd voor ons klaar en dat is heel fijn af en toe. Zeker als er opeens maden in je keuken zijn. Ontzettend ranzig kan ik je vertellen. Ze zijn inmiddels weer allemaal verdwenen, gelukkig!

Seaworld in Gold Coast was ook een hele leuke dagtrip! Grote aquariums, zeesterretje, nemo-visjes, zeeleeuwen-show en de welbekende dolfijnen-shows zorgen ervoor dat je je weer even dat kleine meisje van vroeger voelt, ondanks dat het 35 graden is en je loopt in de brandende zon! Overigens wordt Seaworld gesponsord door Nickelodeon en dat zag je werkelijk overal. 3D-films met Spongsbob Squarepants, Meet&Greets met Dora en heel veel merchandise van alle andere figuren werden onder je neus geduwd. Dat was dan weer iets minder aangezien we voor de dieren kwamen. Het ligt aan de recessie zullen we maar zeggen? Doordat we locals waren konden we met voor een speciale prijs het park binnen. Gelukkig maar want de dagentree aan de kassa was maar liefst 93 dollar. Ik wist dat Australië duur was, maar dit spande tot nu toe toch wel echt te kroon.

De Australiërs hebben eten ook erg hoog in het vaandel staan. In elk winkelcentrum is een grote foodcorner waar iedereen tussen de middag gaat lunchen. Waar men het geld vandaan haalt vraag ik me nog steeds af. Wij hebben aan onze klasgenoten de ouderwetse boterhammentrommel geïntroduceerd, dat scheelt een hele hoop geld. Ik ben en blijf immers student. Gelukkig zijn er ook nog een aantal goedkope manieren om aan eten te komen. De grote Food Market op woensdagmiddag is een goede manier om gezond en goedkoop voedsel te kopen. Lekker ‚Nederlands’ zoeken naar de goedkoopste tomaten en komkommers op de markt. Ze schreeuwen en bieden hier alleen niet tegen elkaar op zoals in Nederland, geloof het of niet maar ik miste het in het begin wel.
Ik snap inmiddels wel waarom de cacao binnen vijf jaar op is. Hier in Brisbane vind je op elke hoek van de straat een chocolaterie. Muffins, milkshakes, taart, ijs en alles wat je met chocola kan combineren, en dat is een hoop kan ik je vertellen. De ‚Chocolate Vulcano’ kan ik trouwens van harte aanbevelen. Een overdosis aan chocola, maar wel ontzettend lekker! Geloof me, iedereen die dit ooit zal eten zal het beamen.

Naast al de leuke dingen moet ik helaas ook gewoon naar school. De docenten op school wisten helaas niet eens dat we bij de algemene introductie aanwezig waren. Later hoorde we dat dit redelijk normaal is voor JMC Academy, maar echt welkom voel je je niet. Toen in Nederland iedereen carnaval aan het vieren was, hadden Ilse en ik onze eerste lessen bij JMC. Ze waren niet allemaal even leuk, maar we hebben een les mogen omruilen voor een andere die een stuk leuker en uitdagender was. Een bachelor duurt in Australië namelijk maar twee jaar, dus het niveau ligt niet zo hoog als het in Nederland ligt. Ze richten zich hier ook veel meer op praktijk en individueel werk. Totaal het tegenovergestelde als ik op Fontys gewend ben. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar de theoretische lessen bij Fontys zijn zo slecht nog niet. Ze laten je tenminste begrijpen waarom je iets doet. Daar kunnen ze bij JMC nog wel wat van leren!

De tijd vliegt voorbij hier en er valt nog zo veel meer te beleven hier. Ik ben blij dat ik er nog iets meer dan vier maanden mag zijn. Gelukkig nog genoeg tijd dus om mensen te leren hoe ze mijn naam moeten uitspreken. Ik heb namelijk al heel veel verschillende versies gehoord de afgelopen weken. Ik denk dat ik maar gewoon een makkelijk bijnaam ga verzinnen, want met de Nederlandse ‚R’ kunnen ze hier echt niet omgaan;)

See ya!