“De tijd die je wist dat zou komen”

Het is helaas zo ver. Dit is namelijk ons allerlaatste reisverslag van ons avontuur in Australië.
Tijdens onze laatste 2,5 week in Australië hebben we de Oostkust van Australië tussen Brisbane en Cairns verkend. En dat zag er weer heel anders uit dan de plekken die we tot nu toe in Australië zagen. Mooi weer, hagelwitte stranden en dan nog maar te spreken van the Great Barrier Reef en Cape Tribulation.

Stop 1: Fraser Island. In onze 4D scheurden we over de mooie stranden van Fraser. Of ja wij.. Aangezien de een geen rijbewijs had en de ander een rijbewijs had maar geen 21 was, kwamen wij helaas niet verder dan uit het raampje kijken vanaf de achterbank. Maar, ook vanaf de achterbank was het nog steeds ontzettend leuk. Enige ‘nadeel’ was dan weer dan we sliepen in tenten in een Aboriginal kamp. Heerlijk back to basic. Er waren namelijk geen ‘normale’ douches en omdat wij er waren moesten ze natuurlijk weer net onderhoud plegen aan het toiletgebouw. We hadden de keuze om een gat van 50 meter diep in de grond graven of het altijd fijne chemische toilet. Heerlijk.. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken! Aangezien iedereen stinkt hecht je er vrij weinig waarde aan. Het voordeel van het kamp was dan weer dat het omringt was met hekken die de dingo’s buiten de deur hielden. Dingo’s zien er uit als schattige hondjes, maar ze zijn alles behalve dat. Je mag alleen in groepen over het eiland lopen en je wordt ook geadviseerd om geen eten mee te nemen. Dat trekt de dingo’s namelijk aan. Wij zagen er zo lief en onschuldig uit dat ze helaas niet op ons af zijn gekomen. We hebben ze alleen gezien toen we met de 4D over het strand reden. Ze vonden ons zelfs zo lief dat ze rustig naast de auto gingen liggen.

Na Fraser Island vervolgden we onze reis richting Airlie Beach. Nou valt er in Airlie Beach niet zo heel veel te beleven, maar vanaf hier vertrok onze zeilboot richting Whitsunday Islands. Ilse was helemaal in haar element, Marieke zag de wereld af en toe en beetje groen en geel dat was dan weer een beetje jammer. Maar, ondanks dat was het een waanzinnig mooie zeiltocht. Whitsunday Island had stranden die witter dan wit waren en de oceaan was kraakhelder blauw. Absolutely Amazing!

Maar dit was niet het enige wat mooi was natuurlijk. De oceaan was weliswaar koud, maar als je tijdens het snorkelen zo een mooie koraal riffen ziet, dan vergeet je gelukkig snel dat het water zo koud is. Als dit al mooi was, hoe zou The Great Barrier Reef er dan wel niet uit zien? Nadat we terug kwamen van onze tweedaagse zeiltocht gingen we gezellig met de nachtbus richting Cairns. 25 graden en een blauwe lucht als je aankomt zijn dan natuurlijk een leuke bijkomstigheid. Na een dag bijkomen en genieten van de zon, gingen we de volgende dag richting The Great Barrier Reef. We snappen nu waarom men dit een van de mooiste plekken op de wereld vindt. Alle mooie koralen, visjes (Nemooo☺), stingrays en een schildpad! En ja, vanaf de bovenkant zie je natuurlijk niet zo heel veel, dus we deden allebei onze eerste Scuba Dive Introduik. De een vond het wat enger dan de ander, maar het waren 15 waanzinnig mooie minuten onder water.
Een andere mooie plek die we bezochten was Cape Tribulation. Dit is een plek ten noorden van Cairns waar de twee natuurfenomenen, The Daintree Rainforest & The Great Barrier Reef, samenkomen. We sliepen een nacht in een bungalow naast het strand bij het regenwoud. En veel ongedierte dat je daar hebt! Ieeuwww!
Van het regenwoud gingen we naar het andere tegenovergestelde. Port Douglas. Een stadje waar bijna alle Hollywood sterren een vakantiehuis(je!) hebben en waar maar liefst 50 miljonairs wonen. Ach, je kunt het slechter treffen toch?

Helaas was al weer de laatste dag van onze reis aangebroken en die moet je natuurlijk even goed afsluiten. Marieke besloot uit een vliegtuig te springen en Ilse besloot om 4 tatoeages te laten zetten op een van de meest pijnlijke plekken die je kunt verzinnen. Zijn we gek? Nee, eerder prettig gestoord.
En ja, zo kwam onze rondreis door Australië en Nieuw Zeeland helaas ten einde. Marieke is niet te pletter gevallen en Ilse kan gelukkig nog steeds lopen.

We hebben samen al deze mooie plekken op de wereld mogen ontdekken. Ja, tuurlijk was het een ‘Once in a lifetime’ experience en ja, we hebben heel veel nieuwe lieve vrienden mogen ontmoeten. Maar, dit is pas het begin. Want we moeten allebei bekennen dat we nog lang niet uit gereisd zijn. Dit hoofdstuk is nu afgesloten, maar er zullen er nog vele mooie komen.

See ya, somewhere in the world again!